آمدن اهل‌بيت حسين‌بن علي(ع) به سرزمين کربلا، که اصل اين آمدن مورد قبول هست، اما سال اول يا
دوم بودن آن معلوم نيست، فقط براي اين نبود که دلي خالي کنند يا تجديد عهدي بکنند؛ آنچنان که گاهي بر
زبان‌ها جاري مي‌شود.
مسأله از اين بسيار بالاتر بود. نمي‌شود کارهاي شخصيتي مثل امام سجاد(ع) يا مثل زينب کبري(س) را
بر همين مسائل عادي رايج ظاهري حمل کرد، بايد در کارها و تصميمات شخصيت‌هايي به اين عظمت
در جست‌وجوي رازهاي بزرگتر بود.
مسأل? آمدن بر سر مزار سيدالشّهدا(ع)، در حقيقت امتداد حرکت عاشورا بود.
با اين کار خواستند به پيروان حسين‌بن علي(ع) و دوستان خاندان پيغمبر و مسلماناني که تحت تأثير اين
حادثه قرار گرفته بودند تفهيم کنند اين حادثه تمام نشد؛ مسأله با کشته شدن، دفن کردن و اسارت گرفتن و
بعد رها کردن اسيران خاتمه پيدا نکرد؛ مسأله ادامه دارد.
به شيعيان ياد دادند اينجا محل اجتماع شماست؛ اينجا ميعاد بزرگي است که با جمع شدن در اين ميعاد،
هدف جامع? شيعي و هدف بزرگ اسلامي جامع? مسلمين را بايد به ياد هم بياوريد
تشکيل نظام اسلامي و تلاش در راه آن حتي در حد شهادت، آن هم با آن وضع! اين چيزي است که بايد
از ياد مسلمانان نمي‌رفت و خاطر? آن براي هميشه زنده مي‌ماند. آمدن خاندان پيغمبر، امام سجاد(ع) و
زينب کبري(س) به کربلا در اربعين به اين مقصود بود
نظرات شما عزیزان:
